Prologue

Biegnę.

Jest ciemno i zimno.

I mokro.

Ale wcale nie pada deszcz, tylko to ja nie mogę przestać płakać, a obraz rozmazuje mi się przed oczami.

Zderzyłam się z latarnią, ale ignoruję ją i biegnę dalej.

Chcę uciec od tego co mnie spotkało. Nigdy nie zapomnę jego zmieszania kiedy mnie zauważył, tych słów „To nie tak jak myślisz..”. I ta dziewczyna. Ewidentnie zadowolona z mojego cierpienia.

Potrząsam głową, chcą odsunąć od siebie te myśli.

Nawet nie zauważam, gdy na kogoś wpadam. Jakiś chłopak w kapturze i okularach przeciwsłonecznych (Po co mu okulary w środku nocy?!) obejmuje mnie lekko i pyta, czy wszystko w porządku. Ja tylko kiwam bez sensu głową, taktując go, jak zagrożenie. Zaczynam się cofać.

Wszystko trwa może 5 sekund.

Nagle znajduję się na ulicy i słyszę tego samego chłopaka.

- Uważaj!

A zaraz potem leżę na ulicy obok niego, nieświadoma tego, co właśnie się wydarzyło. Ocieram oczy z łez, żeby cokolwiek widzieć. Chłopak leży we krwi, już bez kaptura i okularów. Z moich ust wyrywa się krzyk i zakrywam je dłońmi.

Niall Horan uratował mi życie.

_______________________

CZYTELNIKU! PROSZĘ, NIE ZRAŻAJ SIĘ I POSTARAJ SIĘ 
PRZEBRNĄĆ PRZEZ PIERWSZE ROZDZIAŁY, GWARANTUJĘ, ŻE WARTO :)
Wiem, że początki są bardzo trudne i to mój pierwszy blog z opowiadaniem, 

ale mam nadzieję, że jakoś się rozkręcę i polubicie tą historię.